Widmung

Rozważenie osobistych relacji między Robertem Schumannem, Franciszkiem Lisztem i Fryderykiem Chopinem wydaje się mieć duże znaczenie dla wykonawcy. Nie tylko Jest to niezbędne dla autentycznej Interpretacji Ich pracy, ale także ukazuje profile trzech bardzo różnych osobowości, z których każda odzwierciedla niezwykłość epoki romantyzmu. Wyrazy uznania dla twórczości obecne są we wzajemnych dedykacjach. Jednocześnie jednak dostrzec można niechęć i brak zrozumienia dla odmiennego stylu życia Wyborów artystycznych między nimi trzema.

Robert Schumann przeszedł wiele prób w swoim życiu. Konieczność porzucenia kariery planisty koncertowego z powodu kontuzji ręki poskutkowała poważnymi problemami psychicznymi, a sukces jego ukochanej Klary spowodował, że pozostał on w jej cieniu jako wykonawca. Mimo że nie przepadał za muzyką programową Liszta, w młodości bardzo cenił przyjaciela cieszącego się wówczas ogromną popularnością. Dlatego też zadedykował mu swoją Fantazję op. 17. W jego krótkich listach do kolegi po fachu obecna jest czułość, a sam Franz przez całe życie traktował go życzliwie I ciepło (może to wynikać także z podziwu dla żony Klary). Chopina i Liszta łączyły podobne, serdeczne relacje. Choć Jego ekscentryczny styl życia i kilka bardziej powierzchownych, nastawionych na wirtuozerię utworów Irytowało Chopina, Inspirowała go perfekcyjna technika i brawura. Wydaje się słuszne, że zadedykował swoje 12 Etiud op. 10 Lisztowi, który później w zamian zadedykował część swoich Etiud transcendentalnych” Chopinowi.

Fryderyk Chopin miał licznych wielbicieli i był uznanym kompozytorem, żył jednak w odosobnieniu. O przyjaciołach I bliskich można znaleźć wzmianki wyłącznie w prywatnej korespondencji pianisty.